Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011
Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011
Έρχονται Χριστούγεννα
Ετικέτες
Αστείο,
Χριστούγεννα
Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011
Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011
Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011
Επιστολή γιαγιάς 96 ετών σε διευθυντή τραπέζης
«Αγαπητέ κύριε, Σας ευχαριστώ που σφραγίσατε την επιταγή μου με την οποία σκόπευα να πληρώσω τον υδραυλικό τον περασμένο μήνα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, δεν πρέπει να πέρασαν ούτε 3 νανοδευτερόλεπτα μεταξύ του σφραγίσματος της επιταγής μου και της αυτόματης κατάθεσης της σύνταξής μου από το δημόσιο!
Θα πρέπει να σας ευχαριστήσω και για το πρόστιμο των 30 δολαρίων που χρεώσατε το λογαριασμό μου ως πέναλτι για την ταλαιπωρία που προκάλεσα στην Τράπεζά σας. Η ευγνωμοσύνη μου ξεχειλίζει κυρίως γιατί με κάνατε να ξανασκεφτώ τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζω τα οικονομικά μου.
Έχω προσέξει πως κάθε φορά που προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί σας η μόνη μου παρηγοριά είναι η απρόσωπη και ασύμφορη οντότητα που έχει γίνει η Τράπεζά σας. Από εδώ και στο εξής, όπως ακριβώς κάνετε κι εσείς, θα κάνω τις συνδιαλλαγές μου μαζί σας προσωπικώς.
Οι πληρωμές της υποθήκης και του δανείου μου δε θα γίνονται αυτόματα, αλλά θα φτάνουν στην Τράπεζά σας με επιταγή στο όνομα ενός υπαλλήλου, που θα ορίσετε εσείς. Να θυμάστε πως είναι αδίκημα να ανοιχτεί η αλληλογραφία που θα περιέχει την επιταγή από κάποιον άλλον και όχι από τον παραλήπτη.
Σας επισυνάπτω την αίτηση που θα πρέπει να συμπληρώσει ο υπάλληλος που θα ορίσετε. Σας ζητώ συγγνώμη για το 8σελιδο μέγεθός της, αλλά θα πρέπει να γνωρίζω γι' αυτόν όσα γνωρίζει η Τράπεζά σας για μένα.
Σημειώστε πως όλες οι πληροφορίες που αφορούν το ιατρικό ιστορικό του θα πρέπει να υπογραφούν από το αρμόδιο Υγειονομικό τμήμα, ενώ και οι πληροφορίες για τα οικονομικά του θα πρέπει να συνοδεύονται από τα κατάλληλα θεωρημένα αντίγραφα-ντοκουμέντα.
Στη συνέχεια θα πρέπει να εκδώσω ένα PIN, τον οποίο θα χρησιμοποιεί ο υπάλληλός σας στις συναλλαγές μαζί μου.
Λυπάμαι, αλλά δε θα είναι μικρότερο από 28 νούμερα - τόσα είναι και τα νούμερα που πληκτρολογώ κάθε φορά που καλώ το telephone banking και πρέπει να συνδεθώ με το λογαριασμό μου. Κι επειδή, όπως λένε, η μίμηση είναι η υπέρτατη κολακεία, επιτρέψτε μου να σας αντιγράψω!
Επιτρέψτε μου επίσης να σας γνωστοποιήσω και τα ακόλουθα. Όταν θα μου τηλεφωνείτε, θα πατάτε τα ακόλουθα κουμπιά:
1: Για να κλείσετε ραντεβού να με δείτε.
2: Για να με ρωτήσετε για μια πληρωμή που δεν έγινε.
3: Για να μεταφέρετε το τηλεφώνημα στο σαλόνι σε περίπτωση που είμαι εκεί.
4: Για να μεταφέρετε το τηλεφώνημα στην κρεβατοκάμαρα σε περίπτωση που κοιμάμαι.
5: Για να μεταφέρετε το τηλεφώνημα στην τουαλέτα σε περίπτωση που με καλεί η φύση.
6: Για να μεταφέρετε το τηλεφώνημα στο κινητό μου σε περίπτωση που λείπω από το σπίτι.
7: Για να στείλετε e-mail στον υπολογιστή μου, απαιτείται ένας μυστικός κωδικός, ο οποίος και θα σας αποσταλεί εν ευθέτω χρόνω.
8: Για να επιστρέψετε στο κύριο μενού και να ξανακούσετε τις επιλογές 1-7.
9: Για να διατυπώσετε κάποιο αίτημα ή παράπονο. Κατόπιν θα μπείτε σε αναμονή ανάλογα με την πληρότητα του αυτόματου τηλεφωνητή μου.
Καθ' όλη τη διάρκεια του τηλεφωνήματος θα παίζει χαλαρωτική μουσική.
Αν, ωστόσο, χρειαστεί να περιμένετε πολύ, λυπάμαι, αλλά ακολουθώντας και πάλι το παράδειγμά σας, θα πρέπει να σας χρεώσω με ένα ποσό για τη διαδικασία. Κλείνοντας, σας εύχομαι ένα ευτυχισμένο και λιγότερο κερδοφόρο νέο έτος.
Η ταπεινή σας πελάτισσα.»"
Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011
Οι 10 εντολές- δεύτερη έκδοση ,αναθεωρημένη
ΟΙ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ....
1. Δούλευε και μη ερεύνα.2. Τίμα το αφεντικό ή την ανεργία σου.
3. Ου απεργήσεις.
4. Ουκ επιθυμήσεις τον μισθό που είχες.
5. Ουκ επιθυμήσεις γενικώς.
6. Ου πάρεις σύνταξη.
7. Ου κλείσεις την τηλεόρασή σου.
8. Ου βλαστημήσεις την κυβέρνηση.
9. Ου αμφισβητήσεις.10. Ξεκουράσου την όγδοη μέρα.
Πηγή:facebook
Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011
Αν αγαπάς κάποιον ,άσ΄τον να φύγει...
Original: http://www.vuzz.eu/14325.htm#ixzz1VlV9N1HV
Αισιόδοξος: Αν αγαπάς κάποιον, Aστον να φύγει... Μην ανησυχείς, θα ξαναγυρίσει. Καχύποπτος: Aν αγαπάς κάποιον, Aστον να φύγει... Aν γυρίσει, ρώτησέ τον που πήγε. Βιολόγος: Αν αγαπάς κάποιον, Aστον να φύγει... ...θα εξελιχθεί. Πωλητής: Αν αγαπάς κάποιον, Aστον να φύγει... Αν κάποτε γυρίσει... Σύμφωνοι. Αν όχι, δεν πειράζει. Επόμενοοος. Φυσικός: Αν αγαπάς κάποιον, Aστον να φύγει... Αν κάποτε γυρίσει, είναι εξαιτίας της έλξης. Αν όχι η τριβή είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη ή η σύγκρουση κατά την επιστροφή ήταν ελαστική. Παιχνιδιάρης: Αν αγαπάς κάποιον, Aστον να φύγει... *Αν γυρίσει και εάν τον αγαπάς ακόμη, άστον πάλι να φύγει. Επαναλάβετε*Λογικά...: Αν αγαπάς κάποιον ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ;;;
Αισιόδοξος: Αν αγαπάς κάποιον, Aστον να φύγει... Μην ανησυχείς, θα ξαναγυρίσει. Καχύποπτος: Aν αγαπάς κάποιον, Aστον να φύγει... Aν γυρίσει, ρώτησέ τον που πήγε. Βιολόγος: Αν αγαπάς κάποιον, Aστον να φύγει... ...θα εξελιχθεί. Πωλητής: Αν αγαπάς κάποιον, Aστον να φύγει... Αν κάποτε γυρίσει... Σύμφωνοι. Αν όχι, δεν πειράζει. Επόμενοοος. Φυσικός: Αν αγαπάς κάποιον, Aστον να φύγει... Αν κάποτε γυρίσει, είναι εξαιτίας της έλξης. Αν όχι η τριβή είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη ή η σύγκρουση κατά την επιστροφή ήταν ελαστική. Παιχνιδιάρης: Αν αγαπάς κάποιον, Aστον να φύγει... *Αν γυρίσει και εάν τον αγαπάς ακόμη, άστον πάλι να φύγει. Επαναλάβετε*Λογικά...: Αν αγαπάς κάποιον ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ;;;
Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011
Σάββατο 18 Ιουνίου 2011
Το τεστ της "τριπλής διύλισης"
Μια μέρα εκεί που ο Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του.
Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να του κάνει το τεστ της "τριπλής διύλισης".
- Τριπλή διύλιση; ρώτησε με απορία.
- Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις. Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας. Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;
- Ε... όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και...
- Μάλιστα άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα. Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης. Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;
- Καλό; Όχι, το αντίθετο μάλλον...
- Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.
Ο τύπος έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.
- Παρόλα αυτά συνέχισε ο Σωκράτης μπορεί ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο. Το φίλτρο της χρησιμότητας. Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί χρήσιμο σε κάτι;
- Όχι δεν νομίζω...
- Άρα, λοιπόν, αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;
Ο τύπος έφυγε ντροπιασμένος, έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα...
Κυριακή 5 Ιουνίου 2011
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Το δανείστηκα από τη σελίδα Aspa Online στο fb
Παρασκευή 13 Μαΐου 2011
Δευτέρα 9 Μαΐου 2011
Πέμπτη 5 Μαΐου 2011
Στις πλαγιές γεννήθηκαν οι άνθρωποι
Είναι πραγματικά μαγικό το πώς μία σταγόνα όταν πέφτει από ψηλά στο καπό ενός αμαξιού, σταματάει την εξάπλωση της προηγούμενής της, που έπεσε ακριβώς στο ίδιο σημείο. Όσο κι αν δείχνουν τη συνεργασία και το ομαδικό τους πνεύμα οι σταγόνες, σχηματίζοντας το νερό, δυο σταγόνες δε μπορούν να καταλαμβάνουν τον ίδιο χώρο στη φύση.
Αυτές ήταν οι πρώτες γραμμές που έγραψα. Μόλις τελείωσα την παράγραφο, εμπνεύστηκα και τη συνέχεια.
-Είναι 31 Μαρτίου και οι πλαγιές καταπράσινες, έχουν γεμίσει μικρά-μικρά πολύχρωμα λουλούδια. Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα λουλούδια που θα γίνουν μεγάλα σε λίγο καιρό. Όσο μπορούν, αναπτύσσονται. (Οι πόλεις πάλι, όχι)
-Στις πλαγιές υπάρχει χώμα που έχει υγροποιηθεί λόγω της βροχής. Τουλάχιστον, άμα γλιστρήσεις έχεις κάποια χόρτα, κάποια δέντρα ή κάποιες ρίζες να πιαστείς. (Στην πόλη, πάλι, έχεις μόνο καθρέφτες αυτοκινήτων, σήματα της τροχαίας και καγκελάκια)
-Στις πλαγιές μία σταγόνα, ό,τι και να της συμβεί, ποτέ δε μπορεί να χαθεί. Πάντα θα υπάρχουν τα στοιχεία που τη δημιούργησαν(βλ. H2O). (Στην πόλη, πάλι, μία σταγόνα που πέφτει στο σκελετό ενός κινούμενου αυτοκινήτου, το πιο πιθανό είναι, λόγω ταχύτητας, να πέσει στο επόμενο αμάξι που ακολουθεί και μετά στο επόμενο και έπειτα σε ένα άλλο, μέχρι που, τελικά, θα καταλήξει στην άσφαλτο, θα μολυνθεί με κάθε πιθανό χημικό στοιχείο και η διάλυση στα στοιχεία της θα αποκαλεστεί “παράδεισος”)
-Στις πλαγιές οι πυγολαμπίδες φωτίζουν για να μπορέσουν να ζευγαρώσουν. (Στην πόλη, πάλι, ανάβουμε τα φώτα όποτε μας καπνίσει και έπειτα λέμε “Σήμερα είναι η ημέρα της Γης”)
-(Στην πόλη, μία γλάστρα είναι πολύ ωραία, ειδικά όταν έχει ένα φυτό μέσα της) Στις πλαγιές, η γλάστρα είναι το σκουπίδι.
-Στις πλαγιές οποιοδήποτε σκουπίδι της φύσης παραλαμβάνεται, αποσυντίθεται και χρησιμοποιείται από τα σκαθάρια και άλλα ζώα. (Στην πόλη, πάλι, οι σκουπιδιάρηδες κάνουν απεργία).
Στην πόλη, η φράση “παράθυρο στη φύση” είναι ευρέως γνωστή. (Για “παράθυρο στην πόλη” γιατί δε λέει κανείς;)
-Στις πλαγιές, τα ζώα χρησιμοποιούν τα φυτά και τα δέντρα για να καλυφθούν από τους εχθρούς τους. (Στην πόλη χρησιμοποιούμε τις τέντες στα μπαλκόνια μας για να μη μας βλέπουν οι ομοειδείς μας – ή απέναντι. Μήπως, τελικά, όλοι είναι εχθροί μας;)
-Στις πλαγιές, όταν μία μύγα πέσει πάνω σε ένα πουλί-εχθρό της, τρώγονται μεταξύ τους. (Στην πόλη με τα αυτοκίνητα συμβαίνει το ίδιο)
-Στις πλαγιές, αν το λιοντάρι έτρεφε αισθήματα αγάπης, δε θα μπορούσε να αποκαλεστεί “ο βασιλιάς των ζώων”. (Στην πόλη, πάλι, ο άνθρωπος που δεν αδικεί το διπλανό τους, ούτε να αποκαλεστεί κάτι προλαβαίνει, ούτε να επιβιώσει)
-Στις πλαγιές, για να ανέβει ο άνθρωπος ψηλότερα μπορεί, απλώς, να μοχθήσει περπατώντας. (Στην πόλη για να ανέβει ο άνθρωπος ψηλότερα πρέπει να αλλάξει ένα κομμάτι της ψυχής του)
-Στις πλαγιές, η ομίχλη είναι σύνηθες φαινόμενο. (Στην πόλη, πάλι, εμφανίζεται μόνο με έναν θερμοσίφωνα σε λειτουργία για πολλή ώρα και μία βροχή ανοιχτή τέρμα στο ζεστό μέσα σε μία καλά κλεισμένη μπανιέρα)
-Στις πλαγιές δεν υπάρχουν πλούσια και φτωχά ζώα. Το κάθε ένα έχει την περιοχή του, ανάλογα με το αν υπάρχει από τη φύση, κατάλληλη τροφή προς βρώση. (Στην πόλη πάλι υπάρχουν και πλούσιοι και φτωχοί. Αλλά οι πλούσιοι που κατοικούν στις φτωχές περιοχές, είναι λιγότερο αποδεκτοί από τους πλούσιους που κατοικούν στις περιοχές των πλουσίων).
-Στις πλαγιές “αν υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά”. (Στην πόλη, πάλι, αν υπάρχει καπνός, υπάρχουν και φιλτράκια και χαρτάκια και αναπτήρας)
-Στις πλαγιές, ο χαμαιλέοντας αλλάζει αμφίεση για να προσαρμοστεί στο εκάστοτε περιβάλλον και να μην τον φάνε οι εχθροί του. (Στην πόλη, πάλι, ο άνθρωπος προσαρμόζει την αμφίεσή του για να αποκτήσει φίλους ή να μετατρέψει κάποιους σε λιγότερο εχθρούς ή συναδέλφους του)
-Στις πλαγιές, όταν έρθει ο χειμώνας, τα χελιδόνια που ήρθαν την άνοιξη υποχρεούνται “εκούσια” να φύγουν για αλλού για να μην πεθάνουν. (Στην πόλη, πάλι, τέτοια παραδείγματα υποχρεωτικής “εκούσιας” μετανάστευσης υπάρχουν πολλά, με ελληνικότερο τη Μικρασιατική καταστροφή)
-Στις πλαγιές, ο καλύτερος ηθοποιός είναι ο χαμαιλέοντας και ο καλύτερος μίμος ο παπαγάλος. (Στην πόλη, πάλι, ο καλύτερος ηθοποιός δε μπορεί να κάνει το χαμαιλέοντα και ο καλύτερος μίμος δε μπορεί να κάνει τον παπαγάλο. Οι πολιτικοί μπορούν. Οι μαθητές, πολλές φορές, υποχρεούνται από το εκπαιδευτικό σύστημα)
-Στις πλαγιές, κάθε ζώο χτίζει το δικό του σπίτι. Τα ζώα που δε χτίζουν το δικό τους, χρησιμοποιούν το σπίτι που έχτισαν άλλα ζώα, πχ για να γεννήσουν τα αυγά τους. (Στην πόλη, πάλι, το σπίτι το χτίζουν άλλοι άνθρωποι μαζί με εσένα, αν όχι μόνοι τους. Οι άνθρωποι που δε χτίζουν δικό τους σπίτι, χρησιμοποιούν το σπίτι όπου έχτισαν άλλοι άνθρωποι ή το νοικιάζουν. Οι υπόλοιποι κατοικούν στα παγκάκια)
-Στις πλαγιές, είναι συνηθισμένο φαινόμενο η αποθήκη ζώων, όπως τα μυρμήγκια, να είναι κοινόχρηστη από όλα τα μυρμήγκια της ομάδας. (Στην πόλη, πάλι, το ψυγείο είναι τοποθετημένο μέσα στο σπίτι, μέσα στο οικόπεδο, μακριά από το οικόπεδο, το σπίτι και ψυγείο του γείτονα, ώστε να μην είναι ποτέ κοινόχρηστο, σε όποια ομάδα κι αν ανήκει ο γείτονας – βλ. Α+, ΟΦΗ, πολιτικές απόψεις, θρησκεία κ.α.)
-Στις πλαγιές, η καλύτερη κουρτίνα είναι το φύλλωμα των δέντρων. Αν μια ακτίνα ήλιου αγγίξει τη φωλιά του ζώου, το ζώο είναι ώρα να ξυπνήσει. (Στην πόλη, πάλι, αν μια ακτίνα αγγίξει το παράθυρο του σπιτιού του ανθρώπου, είναι ώρα για “πέντε λεπτάκια ακόμα” και όταν το μάτι πέσει πάνω στο ρολόι, είναι ώρα για “ωχ! Άργησα!)
Αυτές ήταν οι πρώτες γραμμές που έγραψα. Μόλις τελείωσα την παράγραφο, εμπνεύστηκα και τη συνέχεια.
-Είναι 31 Μαρτίου και οι πλαγιές καταπράσινες, έχουν γεμίσει μικρά-μικρά πολύχρωμα λουλούδια. Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα λουλούδια που θα γίνουν μεγάλα σε λίγο καιρό. Όσο μπορούν, αναπτύσσονται. (Οι πόλεις πάλι, όχι)
-Στις πλαγιές υπάρχει χώμα που έχει υγροποιηθεί λόγω της βροχής. Τουλάχιστον, άμα γλιστρήσεις έχεις κάποια χόρτα, κάποια δέντρα ή κάποιες ρίζες να πιαστείς. (Στην πόλη, πάλι, έχεις μόνο καθρέφτες αυτοκινήτων, σήματα της τροχαίας και καγκελάκια)
-Στις πλαγιές μία σταγόνα, ό,τι και να της συμβεί, ποτέ δε μπορεί να χαθεί. Πάντα θα υπάρχουν τα στοιχεία που τη δημιούργησαν(βλ. H2O). (Στην πόλη, πάλι, μία σταγόνα που πέφτει στο σκελετό ενός κινούμενου αυτοκινήτου, το πιο πιθανό είναι, λόγω ταχύτητας, να πέσει στο επόμενο αμάξι που ακολουθεί και μετά στο επόμενο και έπειτα σε ένα άλλο, μέχρι που, τελικά, θα καταλήξει στην άσφαλτο, θα μολυνθεί με κάθε πιθανό χημικό στοιχείο και η διάλυση στα στοιχεία της θα αποκαλεστεί “παράδεισος”)
-Στις πλαγιές οι πυγολαμπίδες φωτίζουν για να μπορέσουν να ζευγαρώσουν. (Στην πόλη, πάλι, ανάβουμε τα φώτα όποτε μας καπνίσει και έπειτα λέμε “Σήμερα είναι η ημέρα της Γης”)
-(Στην πόλη, μία γλάστρα είναι πολύ ωραία, ειδικά όταν έχει ένα φυτό μέσα της) Στις πλαγιές, η γλάστρα είναι το σκουπίδι.
-Στις πλαγιές οποιοδήποτε σκουπίδι της φύσης παραλαμβάνεται, αποσυντίθεται και χρησιμοποιείται από τα σκαθάρια και άλλα ζώα. (Στην πόλη, πάλι, οι σκουπιδιάρηδες κάνουν απεργία).
Στην πόλη, η φράση “παράθυρο στη φύση” είναι ευρέως γνωστή. (Για “παράθυρο στην πόλη” γιατί δε λέει κανείς;)
-Στις πλαγιές, τα ζώα χρησιμοποιούν τα φυτά και τα δέντρα για να καλυφθούν από τους εχθρούς τους. (Στην πόλη χρησιμοποιούμε τις τέντες στα μπαλκόνια μας για να μη μας βλέπουν οι ομοειδείς μας – ή απέναντι. Μήπως, τελικά, όλοι είναι εχθροί μας;)
-Στις πλαγιές, όταν μία μύγα πέσει πάνω σε ένα πουλί-εχθρό της, τρώγονται μεταξύ τους. (Στην πόλη με τα αυτοκίνητα συμβαίνει το ίδιο)
-Στις πλαγιές, αν το λιοντάρι έτρεφε αισθήματα αγάπης, δε θα μπορούσε να αποκαλεστεί “ο βασιλιάς των ζώων”. (Στην πόλη, πάλι, ο άνθρωπος που δεν αδικεί το διπλανό τους, ούτε να αποκαλεστεί κάτι προλαβαίνει, ούτε να επιβιώσει)
-Στις πλαγιές, για να ανέβει ο άνθρωπος ψηλότερα μπορεί, απλώς, να μοχθήσει περπατώντας. (Στην πόλη για να ανέβει ο άνθρωπος ψηλότερα πρέπει να αλλάξει ένα κομμάτι της ψυχής του)
-Στις πλαγιές, η ομίχλη είναι σύνηθες φαινόμενο. (Στην πόλη, πάλι, εμφανίζεται μόνο με έναν θερμοσίφωνα σε λειτουργία για πολλή ώρα και μία βροχή ανοιχτή τέρμα στο ζεστό μέσα σε μία καλά κλεισμένη μπανιέρα)
-Στις πλαγιές δεν υπάρχουν πλούσια και φτωχά ζώα. Το κάθε ένα έχει την περιοχή του, ανάλογα με το αν υπάρχει από τη φύση, κατάλληλη τροφή προς βρώση. (Στην πόλη πάλι υπάρχουν και πλούσιοι και φτωχοί. Αλλά οι πλούσιοι που κατοικούν στις φτωχές περιοχές, είναι λιγότερο αποδεκτοί από τους πλούσιους που κατοικούν στις περιοχές των πλουσίων).
-Στις πλαγιές “αν υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά”. (Στην πόλη, πάλι, αν υπάρχει καπνός, υπάρχουν και φιλτράκια και χαρτάκια και αναπτήρας)
-Στις πλαγιές, ο χαμαιλέοντας αλλάζει αμφίεση για να προσαρμοστεί στο εκάστοτε περιβάλλον και να μην τον φάνε οι εχθροί του. (Στην πόλη, πάλι, ο άνθρωπος προσαρμόζει την αμφίεσή του για να αποκτήσει φίλους ή να μετατρέψει κάποιους σε λιγότερο εχθρούς ή συναδέλφους του)
-Στις πλαγιές, όταν έρθει ο χειμώνας, τα χελιδόνια που ήρθαν την άνοιξη υποχρεούνται “εκούσια” να φύγουν για αλλού για να μην πεθάνουν. (Στην πόλη, πάλι, τέτοια παραδείγματα υποχρεωτικής “εκούσιας” μετανάστευσης υπάρχουν πολλά, με ελληνικότερο τη Μικρασιατική καταστροφή)
-Στις πλαγιές, ο καλύτερος ηθοποιός είναι ο χαμαιλέοντας και ο καλύτερος μίμος ο παπαγάλος. (Στην πόλη, πάλι, ο καλύτερος ηθοποιός δε μπορεί να κάνει το χαμαιλέοντα και ο καλύτερος μίμος δε μπορεί να κάνει τον παπαγάλο. Οι πολιτικοί μπορούν. Οι μαθητές, πολλές φορές, υποχρεούνται από το εκπαιδευτικό σύστημα)
-Στις πλαγιές, κάθε ζώο χτίζει το δικό του σπίτι. Τα ζώα που δε χτίζουν το δικό τους, χρησιμοποιούν το σπίτι που έχτισαν άλλα ζώα, πχ για να γεννήσουν τα αυγά τους. (Στην πόλη, πάλι, το σπίτι το χτίζουν άλλοι άνθρωποι μαζί με εσένα, αν όχι μόνοι τους. Οι άνθρωποι που δε χτίζουν δικό τους σπίτι, χρησιμοποιούν το σπίτι όπου έχτισαν άλλοι άνθρωποι ή το νοικιάζουν. Οι υπόλοιποι κατοικούν στα παγκάκια)
-Στις πλαγιές, είναι συνηθισμένο φαινόμενο η αποθήκη ζώων, όπως τα μυρμήγκια, να είναι κοινόχρηστη από όλα τα μυρμήγκια της ομάδας. (Στην πόλη, πάλι, το ψυγείο είναι τοποθετημένο μέσα στο σπίτι, μέσα στο οικόπεδο, μακριά από το οικόπεδο, το σπίτι και ψυγείο του γείτονα, ώστε να μην είναι ποτέ κοινόχρηστο, σε όποια ομάδα κι αν ανήκει ο γείτονας – βλ. Α+, ΟΦΗ, πολιτικές απόψεις, θρησκεία κ.α.)
-Στις πλαγιές, η καλύτερη κουρτίνα είναι το φύλλωμα των δέντρων. Αν μια ακτίνα ήλιου αγγίξει τη φωλιά του ζώου, το ζώο είναι ώρα να ξυπνήσει. (Στην πόλη, πάλι, αν μια ακτίνα αγγίξει το παράθυρο του σπιτιού του ανθρώπου, είναι ώρα για “πέντε λεπτάκια ακόμα” και όταν το μάτι πέσει πάνω στο ρολόι, είναι ώρα για “ωχ! Άργησα!)
Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011
Ομιλία δασκάλου
Οµιλία Δασκάλου για την 25 Μαρτίου Αυτά τα λόγια απηύθυνε ένας φωτισμένος δάσκαλος στους µαθητές του, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου - δυστυχώς δεν μου έστειλαν το όνομά του και δεν γνωρίζω σε ποιόν να στείλω τα συγχαρήκια για την ντομπροσύνη και την ομορφιά των λόγων του. Απολαύστε και σεις αυτά που είπε σε 17χρονα παιδιά ... Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραϊσκάκη, Αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο. Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21, Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ. Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο. Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα Τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που ßιάζεσαι να φύγεις, Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο. Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά. Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο Και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω για αλλού Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία Ή και περισσότερα χρόνια, Θα σου µιλήσω σταράτα Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου. Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις, Οι µαθητές που δίδαξα φέτος Στην συντριπτική τους πλειονότητα µε σεßάστηκαν, Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος. Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές Δε µε σεßάστηκαν, µε προσέßαλαν κατ' επανάληψη. Με έργα, µε λόγια, µε ύßρεις, Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος Που µε σόκαρε, που µε έßαλε σε µελαγχολικές σκέψεις. Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο, Πως εκτός του γνωστικού ελλείµµατος Το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά Και στο ηθικοπλαστικό του έργο, Στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων. Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας, Των δασκάλων σας και των γονιών σας. Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε Πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση, Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα, Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν, Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, Θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση, Θα σας γεράσουν πρόωρα. Αν όµως θέλετε µια συµßουλή από ένα δάσκαλο, Σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη, Που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν, Για να καταλάßει τότε πως η µόρφωση, η καλλιέργεια Ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.. Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο Και έµαθε πέντε κολλυßογράµµατα, Για να µας πει την ιστορία του ßίου του, Το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών. Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο, Και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη Να ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε, το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας, Τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής. Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από Τον µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρßανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη. Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς, Αλλά είχε αυτό που από τα αλßανικά µάθαµε σαν µπέσα, Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής. Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς. Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα. Να αναλαµßάνετε τις ευθύνες σας, Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον, Να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφοßία. Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του Ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου, του Νικηταρά. Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, Συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του Κι έπειτα φυλακίστηκε, Για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά, Σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος και εγκαταλειµµένος από όλους, Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει Από την κυßέρνηση µια πλούσια σύνταξη, Απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείßει πολύ καλά, Λέγοντας ψέµατα, για να µην προσßάλει την πατρίδα του. Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά. Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα, Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας, Να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα Για εσάς και για το µέλλον της οικογένειας που Αύριο θα κάνετε. Ξέρω, καταλαßαίνω, αντιλαµßάνοµαι Πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική, Όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών, της εποχής στην οποία µεγαλώνετε. Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της, Περιµένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά Και µε επιτυχία τη σηµαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες. Κι όταν ßλέπω την εποχή µας Να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση, Να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, Να µουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας, Μόνο σε εσάς ελπίζω, Στην ειλικρινή σας διάθεση να αγωνιστείτε, να αντισταθείτε, να πολεµήσετε, να νικήσετε. Μη µας απογοητεύσετε. |
Ετικέτες
Έλληνες
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
